Powszechnie wiadomo, jak bardzo jakość naszych relacji z innymi zależy od jakości naszej komunikacji. Dotyczy to ogólnie współżycia z ludźmi: w rodzinie, w pracy, z przyjaciółmi, znajomymi Panią w sklepie czy sąsiadem.

Nie jest jednak szeroko rozpowszechniona wiedza, co wpływa lub przeszkadza w dobrej komunikacji. Przerażające jest, jak wiele naszych popularnych i dość typowych zachowań utrudnia zacieśnianiu kontaktu z drugim człowiekiem. Amerykański psycholog i psychoterapeuta Thomas Gordon zebrał je w tzw. „Parszywą dwunastkę”..

Rodzice nastolatków często są przekonani, że coś poszło nie tak. Że z ich dzieckiem jest coś nie tak, bo jest pyskate, uparte, leniwe, robi głupoty i nie chce z nimi rozmawiać. Powiedzenie „Zapomniał wół jak cielęciem był” jest niestety niezmiennie aktualne. Warto zadać sobie pytanie, czy ja jako nastolatek miałam błysk w szafie, czy nigdy nie zapomniałem umyć zębów przed snem. Warto wrócić pamięcią do czasów młodości, chmurnych myśli i buntu, aby wykrzesać z siebie więcej zrozumienia.

Nieraz w moim życiu osobistym i zawodowym, zadając komuś niewinne pytanie, w odpowiedzi spotkałam się z dziwną reakcją – odburknięciem, tłumaczeniem się lub drobną złośliwością.

Komu z Was, rodzice nastolatków, nie wydaje się, że zawiódł jako rodzic? Że poniósł porażkę wychowawczą? Prawdopodobnie większości przemknęło to przez głowę.

Niby wszyscy intuicyjnie wiemy, co to są uczucia i emocje, ale nie jest łatwo, z marszu, podać ich w miarę jasną definicję.